اثرات پرتوتابی گاما بر تجزیه پذیری شکمبه ای و قابلیت هضم روده ای پروتئین کنجاله منداب
Authors
abstract
به منظور تعیین اثرات پرتوتابی گاما بر تجزیه پذیری ماده خشک و پروتئین خام و تعیین نوع پروتئین قابل تجزیه کنجاله منداب فرآیند شده با دزهای صفر، 25، 50 و 75 کیلوگری (kilogray) پرتو گاما درشکمبه گاو، آزمایشی با تلفیق روش کیسه های نایلونی و تکنیک الکتروفورز ژل پلی آکریلامید(sds-page) انجام شد. با استفاده از تکنیک کیسه های نایلونی متحرک قابلیت هضم پروتئین خام در روده تعیین شد. تفاوت معنی دار(05/0›p) بین فراسنجه های مختلف تجزیه پذیری و تجزیه پذیری مؤثر ماده خشک و پروتئین خام کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده مشخص شد. تجزیه پذیری مؤثر ماده خشک و پروتئین خام کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای 25، 50، 75 کیلوگری پرتو گاما در سرعت عبور 5 درصد در ساعت به ترتیب 8/67، 1/61، 1/54 و 5/50 درصد و 9/65، 4/53، 9/47 و 5/44 درصد بود. دو نوع پروتئین عمده در کنجاله منداب شامل آلبومین s2 (ناپین) با دو زیرواحد به وزن مولکولی 6/9 و 8 کیلودالتون و گلوبولین s11 (کروسیفرین) با چهار زیرواحد به وزن مولکولی 9/31، 26، 4/21 و 5/19 کیلودالتون مشخص شد که به ترتیب 24 و 51 درصد از کل پروتئین کنجاله منداب را شامل می شدند. زیرواحدهای ناپین کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف به ترتیب تا زمان صفر و 4 ساعت انکوباسیون مشاهده شد. تجزیه پذیری کروسیفرین کمتر از ناپین بود، به طوری که چهار زیرواحد این پروتئین در کنجاله فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف به ترتیب تا زمان 24 و 48 ساعت انکوباسیون در شکمبه مشاهده شد. بین قابلیت هضم پروتئین عبوری کنجاله منداب فرآیند نشده و فرآیند شده با دزهای مختلف تفاوت معنی دار (05/0›p) مشاهده شد. قابلیت هضم روده ای پروتئین خام کنجاله منداب فرآیند نشده 3/72 درصد و برای کنجاله فرآیند شده با دزهای 25، 50 و 75 کیلوگری پرتو گاما به ترتیب 2/76، 5/78 و 1/80 درصد بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که می توان از پرتو گاما برای فرآوری کنجاله منداب استفاده نمود. با افزایش دز پرتو گاما تجزیه پذیری پروتئین کنجاله منداب در شکمبه کاهش و قابلیت هضم پروتئین در روده افزایش یافت.
similar resources
اثرات پرتوتابی گاما بر تجزیهپذیری شکمبهای و قابلیت هضم روده‌ای پروتئین کنجاله منداب
به منظور تعیین اثرات پرتوتابی گاما بر تجزیهپذیری ماده خشک و پروتئین خام و تعیین نوع پروتئین قابل تجزیه کنجاله منداب فرآیند شده با دزهای صفر، 25، 50 و 75 کیلوگری (Kilogray) پرتو گاما درشکمبه گاو، آزمایشی با تلفیق روش کیسه های نایلونی و تکنیک الکتروفورز ژل پلی آکریلامید(SDS-PAGE) انجام شد. با استفاده از تکنیک کیسه های نایلونی متحرک قابلیت هضم پروتئین خام در روده تعیین شد. تفاوت معنی دار(05/0›P) ...
full textاثر عصاره الکلی ضایعات چای سبز بر تجزیه پذیری شکمبه ای و قابلیت هضم روده ای کنجاله سویا
سابقه و هدف: تجزیه شدن پروتئین جیره در شکمبه نشخوارکنندگان اغلب موجب هدر رفتن آن در حیوانات پرتولید می‌گردد. بدین منظور محافظت از پروتئین در حیوانات پرتولید که نیاز پروتئینی آن‌ها از ساخت پروتئین میکروبی قابل تامین نیست، ضروری می‌باشد. بنابراین پژوهش حاضر جهت بررسی اثر سطوح مختلف عصاره ضایعات چای سبز بر تجزیهپذیری شکمبهای و قابلیت هضم روده‌ای ماده خشک و پروتئین خام کنجاله سویا انجام گرفته است...
full textاثر روش های مختلف پرتوتابی بر بخش های مختلف پروتئین و تجزیه پذیری شکمبه ای و قابلیت هضم روده ای پروتئین کنجاله آفتابگردان
full text
تاثیر پرتوتابی بر ناپدید شدن شکمبه ای ماده خشک و پروتئین خام، و قابلیت هضم برون تنی کنجاله کانولا
این پژوهش بهمنظور بررسی تاثیر پرتوهای یونساز گاما و الکترون در دزهای 25، 50 و 75 کیلوگری، بر تجزیه شکمبهای ماده خشک و پروتئین خام، و قابلیت هضم برون تنی کنجاله کانولا انجام گرفت. بدین منظور از تکنیک کیسههای نایلونی و روش هضم دو مرحلهای استفاده شد. پرتو گاما باعث کاهش تجزیهپذیری ماده خشک شد (05/0P). تجزیه شکمبهای پروتئین خام بهوسیله پرتوتابی کاهش یافت (05/0P
full textاثرات پرتوتابی الکترون و آنزیم فیبرولایتیک بر ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری شکمبه ای برگ خرما
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر پرتوالکترون و آنزیم فیبرولایتیک بر ترکیب شیمیایی و تجزیه‌پذیزی شکمبهای برگ خرما در یک طرح کاملا تصادفی با قالب فاکتوریل 2×2 شامل 2 سطح پرتوتابی (150 و 300 کیلوگری) و 2 سطح آنزیم( 5/1 و 3 گرم در کیلوگرم ماده خشک نمونه‌ها) انجام شد.بدینمنظورابتدابااستفادهازروشکیسههاینایلونی،مقدار 5 گرمنمونهآسیابشدهبهمدت2،4،8 ، 12، 24، 48، 72 و 96 ساعتدرشکمبهدورأسگاوسیستانیدارایفی...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
علوم دامی ایرانPublisher: پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
ISSN 2008-4773
volume 39
issue 1 2009
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023